1916'da Zürih'teki Laban Dans Okulunda İsviçreli çağdaş dans koreografı Rudolf von Laban ile dans etmeye başladı. 1916 yazında tanınmış bir Hıristiyan Komünist topluluğu olan Ascon'daki Monte Verita Sanatçı Kolonisi'ne katıldı. Laban, tüm canlıları birbirine bağlayan ve sanatta soyutlamada benzer fikirleri yansıtan evrensel bir dil hareketi olarak kabul edildi. Sınıf arkadaşları ve Wigman ile olan dostluğu sayesinde Sophie, sezgisel bir hareket alanı olarak, radikal olarak mekânsal bir form olarak kullanmayı öğrendi. Sophie, Zürih Güzel Sanatlar ve El Sanatları Okulu'nda tekstil tasarımı ve teknolojisi profesörü oldu.
Sevdiği ve takdir ettiği Tauber Harp ile evlendi. Birlikte seyahat ettiler. Bu tatiller sırasında Dada çevresinden Tristan Tsara, Max Ernst ve Hannah Hoch gibi başka arkadaşlar da vardı. Çift, Francis Picabia, Lajos Kassak ve Kurt Schwitters gibi önde gelen dünya sanatçılarıyla zaman geçirdi. Hollandalı bir sanatçı ve De Stijl hareketinin kurucu ortağı Theo van Dusburg ile işbirliği yaptılar. İç mekanı duvarlarda ve tavanlarda çalışan büyük yapılandırmacı kompozisyonlar olarak yarattılar.
Kendini uygulamalı sanat topluluğunda düşünen biri olarak, onu sanat ve zanaatları tanıtan profesyonel bir dernek olan Swiss Werkbund'da bulmak istedi. Sophie, boncuklu çanta, işlemeli yastık kılıfı gibi şeyler için yarattı. Çalışmaları eleştirmenler tarafından karşılandı ve iyi satıldı. Zürih Dekoratif Sanatlar Müzesi'nde uygulamalı sanat koleksiyonu sergiledi. Eleştirmenler sadece hevesli olmakla kalmadı, satışlar projelerini tamamlamak ve üretimi hızlandırmak için işe alma konusunda yardıma ihtiyaç duyacak kadar ihtiyatlıydı. Çünkü Sanat ve El Sanatları Okulu, profesörlerinin Dada etkinliklerine katılmasını istemiyordu. Sophie, onu Cabaret Voltaire Dada dünyasına ve ardından Dada Galerisi'ne katılmaya zorlamak zorunda kaldı. Yanlış isimler altında yaptı. Bu kararsız yaşam, Zürih sanat ve zanaat okulunu 1928/1929'da terk edecek kadar rahat hissettiğinde sona erdi.
Sevdiği ve takdir ettiği Tauber Harp ile evlendi. Birlikte seyahat ettiler. Bu tatiller sırasında Dada çevresinden Tristan Tsara, Max Ernst ve Hannah Hoch gibi başka arkadaşlar da vardı. Çift, Francis Picabia, Lajos Kassak ve Kurt Schwitters gibi önde gelen dünya sanatçılarıyla zaman geçirdi. Hollandalı bir sanatçı ve De Stijl hareketinin kurucu ortağı Theo van Dusburg ile işbirliği yaptılar. İç mekanı duvarlarda ve tavanlarda çalışan büyük yapılandırmacı kompozisyonlar olarak yarattılar.
Kendini uygulamalı sanat topluluğunda düşünen biri olarak, onu sanat ve zanaatları tanıtan profesyonel bir dernek olan Swiss Werkbund'da bulmak istedi. Sophie, boncuklu çanta, işlemeli yastık kılıfı gibi şeyler için yarattı. Çalışmaları eleştirmenler tarafından karşılandı ve iyi satıldı. Zürih Dekoratif Sanatlar Müzesi'nde uygulamalı sanat koleksiyonu sergiledi. Eleştirmenler sadece hevesli olmakla kalmadı, satışlar projelerini tamamlamak ve üretimi hızlandırmak için işe alma konusunda yardıma ihtiyaç duyacak kadar ihtiyatlıydı. Çünkü Sanat ve El Sanatları Okulu, profesörlerinin Dada etkinliklerine katılmasını istemiyordu. Sophie, onu Cabaret Voltaire Dada dünyasına ve ardından Dada Galerisi'ne katılmaya zorlamak zorunda kaldı. Yanlış isimler altında yaptı. Bu kararsız yaşam, Zürih sanat ve zanaat okulunu 1928/1929'da terk edecek kadar rahat hissettiğinde sona erdi.
